Pozytywna dyscyplina
Czym jest pozytywna dyscyplina?
Pozytywna dyscyplina (PD) jest znaną i rozwijaną od 30 lat metodą wychowawczą wywodzącą się z psychologii pozytywnej Alfreda Adlera.
Oparta jest na szacunku do: dziecka, siebie i sytuacji.
Zasady pozytywnej dyscypliny
Dyscyplina często źle się kojarzy w połączeniu z wychowaniem – z karą i technikami behawioralnymi. Tymczasem „dyscyplina” pochodzi od łacińskich słów oznaczających osobę podążającą za prawdą, zasdami lub nauczycielem. Osoba taka kieruje się w życiu motywacją wewnętrzną, opartą na samodyscyplinie. Wychowanie takiego człowieka stawia sobie za cel Pozytywna Dyscyplina. Metoda ta odrzuca nagrody i kary jako źródło zewnętrznej kontroli i narzędzia wychowania dziecka zewnątrzsterowanego podatnego na wpływ, kierującego się opiniami i oczekiwaniami innych a nie własnymi potrzebami.
5 zasad Pozytywnej Dyscypliny
Według Alfreda Adlera najważniejszą potrzebą każdego człowieka jest dążenie do poczucia przynależności i znaczenia. Niezaspokojenie tych potrzeb powoduje trudne zachowania dziecka.
Surowość (nadmierna kontrola) „Oto zasady, które cię obowiązują. Za niestosowanie się do nich czeka Cię kara”. Dzieci nie biorą udziału w podejmowaniu decyzji. – „Masz to robić bo ja tak mówię”.
Pobłażliwość (brak granic): Zasady nie istnieją. Będziemy się kochać i będziemy szczęśliwi. „Własne zasady będziesz mógł ustalić później” – „Możesz postępować tak jak chcesz”.
Pozytywna dyscyplina (uprzejmość i stanowczość jednocześnie) „Wspólnie ustalimy zasady dobre dla wszystkich. W przypadku problemów razem wybierzemy rozwiązanie, które wezmą pod uwagę wszystkie zainteresowane osoby.” – „Możesz wybierać w granicach wyznaczonych szacunkiem dla innych osób”.
(uwzględnia co dziecko myśli, czuje, czego uczy się i jakie podejmuje decyzje w odniesieniu do siebie i swojego otoczenia oraz jakie podejmie decyzję w przyszłości umożliwiające przetrwanie i rozwój) Kara i nagroda są skuteczne, ale tylko na krótko. W dłuższej perspektywie powodują u dzieci bunt (kary) lub ukształtowanie osoby zewnątrzsterownej, podatnej na wpływy innych uzależniającej samoocenę od oceny innych osób.
(szacunku, troski o innych, rozwiązywania problemów i współpracy, jak również umiejętności wnoszenia swojego wkładu w domu, szkole i szerszej społeczności) Dziecko ukarane za jakieś zachowanie otrzymuje sygnał – tak nie można robić, natomiast nadal nie wie jak w takiej sytuacji zachować się w przyszłości. Celem pozytywnej dyscypliny nie jest karanie tylko nauka umiejętności społecznych – koncentracja na rozwiązaniach.
(wspiera konstruktywne wykorzystanie własnej mocy i autonomii). Pozytywna dyscyplina uczy dzieci wiary we własne możliwości i umiejętności i uodparnia na ocenę innych.
Opracowanie
Opracowano na podstawie J. Nelsen „Pozytywna dyscyplina” , Warszawa 2015
Szkolenia z Pozytywnej Dyscypliny
Polecam szkolenia rad pedagogicznych z zakresu Pozytywnej Dyscypliny:
- 3 – godzinne – Wstęp do Pozytywnej Dyscypliny
- 6 – godzinne – Pozytywna Dyscyplina w grupie i klasie